Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Συνέντευξη: Sivert Hoyem




Πριν λίγα χρόνια είχα αρχίσει να διαβάζω ποιήματα του Federico Garcia Lorca, κι εμπνεόμουν απ’αυτά για να γράψω.

 Συνέντευξη: Μαίρη Βασιλοπούλου 
Φωτογραφίες: Ιωάννης Θεοδωρίδης 

Αν έχεις βρεθεί σε κάποιο live του Sivert, θα έχεις καταλάβει γιατί το Ελληνικό κοινό τον αγαπάει τόσο πολύ.
Η επιβλητική του παρουσία στη σκηνή, η μελαγχολική φωνή του, και τα "σκοτεινά" τραγούδια του, τον έχουν καταστήσει σε έναν από τους αγαπημένους του performer.

Η συνεργάτης του περιοδικού, Μαίρη Βασιλοπούλου τον συνάντησε στην Θεσσαλονίκη, το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου, λίγο πριν την τελευταία του εμφάνιση στα πλαίσια της ευρωπαϊκής του περιοδείας και της παραχώρησε συνέντευξη για το FeelA RockA. Αν και κουρασμένος, ήταν ευδιάθετος, και η συνέντευξη κατέληξε σε κουβέντα off the record, που διήρκησε πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο.



Καλώς όρισες Sivert. Πώς νιώθεις που βρίσκεσαι ξανά στη Θεσσαλονίκη;

Καλησπέρα. Νιώθω πολύ όμορφα, αν και κουρασμένος. Ήρθαμε πριν λίγες ώρες από το Βόλο.


Το καταλαβαίνω, γι’αυτό και δε θα σε κουράσω. 
Μην ανησυχείς, ρώτα με ό,τι θέλεις.


Έχεις άγχος πριν από κάθε εμφάνιση;

Όχι πάντα. Αυτό συμβαίνει κάποιες φορές, κυρίως γιατί θέλω να είναι όλα άψογα όσο αφορά το τεχνικό κομμάτι. Όσο αφορά εμένα, ακόμη κι αν αυτό συμβεί, είναι κάτι που το ξεπερνώ λίγα λεπτά αφού βγω στη σκηνή κι έρθω σ’επαφή με τον κόσμο.


Η μουσική σου «ταξιδεύει» τον ακροατή. Εσένα τι σε χαλαρώνει μετά από μία δύσκολη μέρα;

Εξαρτάται. Όταν είμαι σε περιοδεία, μου αρέσει να βρίσκομαι με τους μουσικούς ή με κάποιους καλούς φίλους, να πίνουμε μερικά ποτά και να χαλαρώνουμε. Όταν είμαι σπίτι, θέλω να περνάω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με την κόρη μου. Εκείνη συγκεντρώνει όλη την προσοχή μου, είναι το μόνο πράγμα που σκέφτομαι και θέλω να κάνω!


Έχεις νιώσει ποτέ ως «Prisoner of the road» όταν είσαι σε περιοδεία;

(γελάει) Όχι ιδιαίτερα. Κάποτε με τους Madrugada ήμασταν διαρκώς σε περιοδείες. Κάναμε συναυλίες, επιστρέφαμε στη βάση μας, και ξανά το ίδιο. Αλλά δε μας ενοχλούσε, όσο κουραστικό κι αν ήταν κάποιες φορές.


Ανέφερες τους Madrugada. Σε όλες σου τις συνεντεύξεις, υπάρχει πάντα μια ερώτηση γι’ αυτούς. Νιώθεις άβολα να απαντάς διαρκώς σε ερωτήσεις για το θάνατο του Robert και για μία περίοδο της ζωής σου που έχει τελειώσει οριστικά;

Κάποιες φορές ναι. Οι Madrugada είναι κομμάτι της μέχρι τώρα πορείας μου και δε με πειράζει να αναφέρομαι σ’αυτό, αλλά ο θάνατος του Robert είναι ένα θέμα για το οποίο δε θέλω να μιλάω.



Έχεις καταφέρει να δημιουργήσεις πολύ ισχυρούς δεσμούς με το κοινό. Υπάρχει ωστόσο κάποια συναυλία που θέλεις να ξεχάσεις; Είτε γιατί η ανταπόκριση του κοινού δεν ήταν η αναμενόμενη, είτε γιατί δεν έδωσες το 100% του εαυτού σου;

Καλή ερώτηση! Κοίταξε, κάποιες φορές χρειάζεται λίγη παραπάνω προσπάθεια από άλλες για να δώσεις μια ώθηση στο κοινό. Ωστόσο, νιώθω αυτοπεποίθηση για τη μουσική μου παρόλο που δε γίνεται πάντα να δίνω το 100% του εαυτού μου. Υπάρχει κάποιου είδους «μυστική ενέργεια» με τον κόσμο, και χρειάζομαι κι εγώ λίγο χρόνο για να μπω σε αυτή. Όταν αυτό συμβαίνει, και για μένα η εμπειρία είναι μοναδική. Ήταν όμως μια συναυλία, νομίζω το 2001 με τους Madrugada στο Άμστερνταμ, που ήταν γεμάτη συναισθήματα για μένα.


Αυτή ήταν η επόμενη ερώτησή μου. Αν μπορούσες να ξεχωρίσεις την πιο σημαντική στιγμή της καριέρας σου ως τώρα, είτε της σόλο, είτε αυτής με τους Madrugada, ποια θα ήταν αυτή; Είναι μήπως αυτή που ανέφερες;

Ναι, θα έλεγα αυτή. Υπήρξαν κι άλλες πολλές όμως στην Ευρώπη, εξίσου σημαντικές.


Το τελευταίο σου άλμπουμ έχει τίτλο "Endless Love". Υποθέτω ότι η ηχογράφησή του ήταν μια επίπονη διαδικασία για σένα, ειδικά μετά το θάνατο του μάνατζερ σου. Θα έλεγες ότι το "Inner Visionείναι ένα τραγούδι που περιγράφει τα συναισθήματα ενός ανθρώπου που έχει χάσει ένα πολύ δικό του πρόσωπο, και για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη ζωή μετά απ’ αυτό;

Το "Inner Vision" περιγράφει τα συναισθήματα κάποιου που νιώθει «χαμένος». Το έγραψα μετά το θάνατο του Robert και τη διάλυση των Madrugada θέλοντας μ’αυτό τον τρόπο να εξωτερικεύσω όσα ένιωθα. Είναι ένα τραγούδι γεμάτο συναισθήματα για μένα.



Η μουσική σου βαδίζει σε πιο «σκοτεινά» και μελαγχολικά μονοπάτια. Είσαι κι εσύ έτσι στην προσωπική σου ζωή;

Η αλήθεια είναι πως έχω τα «πάνω» μου και τα «κάτω» μου. Είμαι κάπως κυκλοθυμικός κι έχω ανάγκη κάποιες στιγμές να μένω μόνος μου. Να έχω τον ιδιωτικό μου χρόνο.


Υπάρχει κάποιο τραγούδι σου που το ελληνικό κοινό απολαμβάνει λίγο περισσότερο όταν είσαι στη σκηνή;

Το "Honey Beeσίγουρα(γελάει). Το αγαπούν πολύ το συγκεκριμένο. Καταλαβαίνω επίσης πως υπάρχουν κι άλλα τραγούδια τωνMadrugada που θέλουν να ακούσουν, αλλά ξέρεις, υπάρχει μια συγκεκριμένη γραμμή που πρέπει να ακολουθείται. Το να παίζω κάποια τραγούδια τους νιώθω ότι ανήκει πλέον σ’εκείνη την εποχή. Όταν όμως το κάνω, επιλέγω τα τελευταία τους κομμάτια, όπως το "Hands Up I Love You" και ο κόσμος το απολαμβάνει, πραγματικά! Πρέπει ωστόσο να παίζω και κάποια δικά μου.


Η Ελλάδα βρίσκεται πάντα στο μέσο των περιοδειών σου. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος γι’αυτό;

Ναι. Αυτή τη φορά βέβαια, οργανώσαμε την περιοδεία κάπως διαφορετικά και δεν ξέρω γιατί ήρθαμε στην Ελλάδα στο τέλος της. Οι Έλληνες έχετε πολύ ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, γιατί κάθε φορά που έρχομαι ξέρω ότι θα περάσω πολύ καλά!


Διάβασα ότι ετοιμάζεις κάτι πολύ μεγάλο για εμάς του χρόνου. Ισχύει;

Είσαι πολύ ενημερωμένη! (γελάει). Ναι ισχύει, ωστόσο δεν μπορώ να ανακοινώσω ακόμα τίποτα επίσημα.


Ξέρω ότι διαβάζεις πολύ. Υποθέτω πως δεν έχει να κάνει μόνο με τις σπουδές σου στην Ιστορία, έτσι δεν είναι;

Κατά κάποιο τρόπο έπαιξε κι αυτό το ρόλο του. Μου αρέσει να διαβάζω Ιστορία, όχι τόσο όμως όσο μου αρέσει να διαβάζω άλλα πράγματα. Μου αρέσει πολύ επίσης να διαβάζω βιβλία και σε άλλες γλώσσες.



Σου αρέσει η ποίηση;

Ναι, αρκετά.


Σε εμπνέει;

Παλαιότερα ναι. Πριν κάποια χρόνια συνέλλεγα κιόλας. Είχα αρχίσει να διαβάζω ποιήματα του Federico Garcia Lorca, κι εμπνεόμουν απ’αυτά για να γράψω.


Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Αρχικά να τελειώσω την περιοδεία στο τέλος Οκτώβρη, με τις τελευταίες εμφανίσεις μου στη Νορβηγία. Και μετά, επειδή η γυναίκα μου κι εγώ θα αποκτήσουμε δίδυμα αυτό θα με περιορίσει  για τουλάχιστον έξι μήνες. Το καλοκαίρι θα κάνω κάποιες εμφανίσεις, κι έπειτα θα αρχίσω να ηχογραφώ το νέο άλμπουμ.


Σ’ευχαριστώ πάρα πολύ.

Κι εγώ σ’ευχαριστώ.

Περισσότερες φωτογραφίες από την συνέντευξη μπορείτε να δείτε εδώ 




Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

INTRODUCE YOUR BAND - STONEMOUTH




Το σημερινό Introduce Your Band, έχει την τιμή να φιλοξενεί τους Stonemouth
Με μόλις δύο χρόνια ύπαρξης κατάφεραν και προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του BBC, συμπεριλαμβάνοντας το κομμάτι τους "Down" στο air-play του "BBC Introducing".  
Τους αρέσει να μπλέκουν τους  ήχους, "να μπερδεύονται τα αυτιά που περιμένουν ν' ακούσουν στερεότυπες μελωδίες", όπως χαρακτηριστικά μας είπαν. 
Προσέλκυσαν το ενδιαφέρον μας και σίγουρα θα τους γνωρίσουμε καλύτερα σε κάποια από τις στήλες μας. 
Προς το παρόν, ας δούμε πως μας συστήνονται οι ίδιοι.






Η μπάντα των Stonemouth  γεννήθηκε τον Ιούνιο του 2012 στην Αθήνα.

Βαφτίστηκε με το όνομα αυτό, εμπνευσμένη από τη σύγχρονη σχεδόν έκδοση του τελευταίου ομότιτλου μυθιστορήματος του Σκωτσέζου συγγραφέα Iain Banks και έφερε κοντά -για ακόμη μια φορά- τέσσερις φίλους που διέτρεχαν τα μουσικά τοπία τόσο σαν δέκτες όσο και σαν πομποί, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Το «πλήρωμα» των Stonemouth αποτελούν οι: Βασίλης Σαλαπάτας – φωνητικά/στιχουργία (πρώην Not 2 Without 3), Γιώργος Παπαδόπουλος - κιθάρα/bass/keyboards/loops  και  Γιάννης Ψιμόπουλος - τύμπανα/ ηχοληψία/loops/παραγωγή.

Η κοινή μας πεποίθηση πως η Ελληνική μουσική σκηνή είναι πλέον ανεκτική στον εμβολιασμό της με ακούσματα εκτός πεπατημένης και πως ο Ελληνικός μουσικός γαλαξίας χωράει πλέον με άνεση "μετα-εναλλακτικούς" ή «όμοια-διαφορετικούς» και ίσως περισσότερο «δύσβατους» ήχους, έγινε το έναυσμα που έδωσε αφετηρία και ζωή στο ιδιότυπο μουσικό κράμα των Stonemouth,που αποτυπώνει βιώματα και απόηχους της έκρηξης των ηχοχρωμάτων του ‘80 και του ‘90.


ΜΕΛΗ
Βασίλης Σαλαπάτας – φωνητικά
Γιώργος Παπαδόπουλος - κιθάρα/bass/keyboards/loops
Γιάννης Ψιμόπουλος - τύμπανα/ ηχοληψία/loops/παραγωγή.

ΥΦΟΣ
Alternative, Dark Wave, New Wave, Next Wave, Post Punk

ΣΤΙΧΟΣ
Αγγλικός

ΠΟΛΗ
Αθήνα

LINKS
Official Site
Facebook Page
Youtube Channel
Reverbnation
Bandcamp
Soundcloud
Mixcloud


INTRODUCE YOUR BAND - CONSTRAINT




Οι CONSTRAINT είναι ένα νεοσύστατο Progressive Metal σχήμα από την Θεσσαλονίκη που δημιουργήθηκε το 2013 από τους Αργύρη Νάνο (Τύμπανα), Λάζαρο Μιτσκόπουλο (φωνή) και Γιώργο Κύρου (κιθάρα). Στην συνέχεια προστέθηκε στο ενεργητικό του συγκροτήματος ο Στράτος Ρακιτζής (πλήκτρα), ενώ τέλος το σχήμα ολοκληρώνεται με την προσθήκη του Δημήτρη Χρυσοχόου στο μπάσο. Έχουν πραγματοποιήσει μέχρι στιγμής αρκετές εμφανίσεις με διάφορα σχήματα της Θεσσαλονίκης. Στις 13 Μαρτίου του 2014 πραγματοποίησαν την πρώτη τους εμφάνιση ως headliners στο Eightball Club.

Οι βασικές επιρροές του σχήματος μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν συγκροτήματα όπως Symphony X, DreamTheater, Pain of Salvation, Evegrey, Queensryche,Nightwish και Myrath.

Τον Απρίλιο του 2014 το συγκρότημα, παρουσίασε το πρώτο του Demo κομμάτι,"Organized Chaos" σε σύνθεση του Νάνου Αργύρη και στίχους του Λάζαρου Μιτσκόπουλου.

Αυτόν τον καιρό προετοιμάζονται για νέες live εμφανίσεις στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα στόχος του συγκροτήματος την φετινή σεζόν είναι η ηχογράφηση του πρώτου democd, ένα κράμα της μελωδικότητας αλλά και της ωμότητας που συνοδεύει το ProgressiveMetal.

Στόχος των CONSTRAINT είναι η δημιουργία καλής rock μουσικής και οι ζωντανές εμφανίσεις όπου θα μπορούν να προβάλλουν την δική τους μουσική.


ΜΕΛΗ
Λάζαρος Μιτσκόπουλος (φωνή)
Αργύρης Νάνος (Τύμπανα)
Γιώργος Κύρου (Κιθάρα)
Δημήτρης Χρυσοχόος (Μπάσο)
Στράτος Ρακιτζής (Πλήκτρα)

ΣΤΙΧΟΣ 
Αγγλικός

ΥΦΟΣ
Progressive Metal 

ΠΟΛΗ
Θεσσαλονίκη

LINKS
Facebook Page
Youtube

Ακούστε παρακάτω το “Organized Chaos” που διατίθεται σε free streaming και download, 






Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Nick Cave: Είκοσι χιλιάδες μέρες στη Γη



20,000 Days on Earth [2014 HB, 97λ.] Iain Forsyth & Jane Pollard 

Του Κώστα Γ. Καρδερίνη


Ο Νικ Κέιβ, ζωντανός μύθος του ανεξάρτητου ροκ, εξομολογείται στον ψυχαναλυτή τον πιο μύχιο φόβο του, μήπως κάποια μέρα χάσει το μνημονικό του. Εκ των υστέρων δικαιολογεί γιατί αποφάσισε να μαρκάρει την εικοσάκις χιλιοστή μέρα της ζωής του πάνω στον πλανήτη μας. Μέσα σ' αυτό το ιδανικά καταστρωμένο 24ωρο χωρούν οι τρέχουσες καθημερινότητές του [το ξύπνημα, το γράψιμο, η γυναίκα του, τα δίδυμα, η συνεδρία, οι συνεργασίες με τον Warren Ellis και τους όποιους Bad Seeds, η "απόλυτη" αρχειοθέτηση] αλλά και αρκετά από τα "καλά" πνεύματα του παρελθόντος [Kylie, Blixa, Hacke, Harvey, Hutchence, Ray Winstone, Tracy Pew, Diana], τα οποία τον συνοδεύουν καθώς οδηγεί την τζάγκουάρ του στα αγροτικά προάστια του Brighton, του λιμανιού που αγάπησε και προσέδεσε. 

Τον συνοδεύουν είτε νοερά είτε φανερά. Του κουβεντιάζουν στη διαδρομή και του ξεκαθαρίζουν λογαριασμούς. Είναι ένα σπουδαίο εύρημα στάσης και απόστασης εν κινήσει, το οποίο επιτρέπει στους σκηνοθέτες Άιαν Φόρσαϊθ και Τζέην Πόλαρντ να εισδύσουν ακόμη πιο "συμπυκνωτικά" στον ψυχισμό του. Δεν είναι όμως το μόνο που μηχανεύτηκαν για να κυκλώσουν το θέμα τους. Υπάρχουν πολλές οπτικοακουστικές εκπλήξεις που βομβαρδίζουν το θεατή και ιδιαίτερα το θαυμαστή της μουσικής πορείας του Cave, από τους καταστροφικούς Birthday Party ως τους μεταλλασσόμενους Bad Seeds

Η αποκάλυψή τους δεν είναι του παρόντος, αν και έλκουν τη χορογραφική καταγωγή τους από άλλους σπουδαίους μουσικόφιλους μοκιουμαντερίστες [Michael Winterbottom, Joe Berlinger, Jim & Tom Jarmusch]. Αυτό όμως το στοιχείο που κάνει το "έγκλημα" ακόμη πιο γκροτέσκο, αληθινό, αληθοφανές, συγκλονιστικό, συνταρακτικό, απομυθοποιητικό, αποκαθηλωτικό, καθηλωτικό... είναι ο ηχητικός σχεδιασμός του Joakim Sundstroem. Ήχος γήινος και ταυτόχρονα ιπτάμενος, πλοηγός και γητευτής, σε περικυκλώνει σταδιακά και "ασυναίσθητα" σα βόας κι όταν τον παίρνεις χαμπάρι είναι πια αργά. Το πλοίο φεύγει ήδη. Η Ιθάκη σάλπαρε. 



Βέβαια, να πούμε ότι οι δυο βιντεοαρτίστες καλλιτέχνες "της μιας μέρας", Φόρσαϊθ και Πόλαρντ, έχουν ασχοληθεί πολύ και διεξοδικά με τον Cave, έχοντας κάνει περί τα 20 ταινιάκια που αναφέρονται σε όλη τη δισκογραφία του γκρουπ του [Do You Love Me Like I Love You, Dig Lazarus Dig!!!]. Έχουν επίσης καταστρώσει και αναπαραστήσει διάφορες διαβόητες ζωντανές μουσικές και ηχογραφήσεις του παρελθόντος και του μέλλοντος άλλων σημαντικών μουσικών και μέσων [David Bowie, The Cramps, Plan B, Radio Mania, Romeo Echo Delta]. Όλα αυτά είναι κατακτημένα βήματα για να δούμε αυτό που βλέπουμε και τρίβουμε τα μάτια και τ' αυτιά μας. 

Ματαιότης ματαιοτήτων ή ματαιοδοξία ματαιοδοξοτήτων; Μαύρο χιούμορ αυτοσαρκαστικό και κατασάρκιο; Όπως και να το λέμε, ο βασιλιάς μελάνι στέκει γυμνός, η διαδικασία της γραφής και της σύνθεσης αποκαλύπτονται τόσο όσο για να θαυμάσουμε το μεγαλείο του αποτελέσματος, η υστεροφημία ντύνεται πρωθύστερο σχήμα [αιρετικά ιεραποστολικό], ο κόσμος στο κεφάλι του Νικ γίνεται οιονεί δικός μας. Η δε όνος είδεν άγγελον... 






Γιατί η δημιουργία του γερμανικού supergroup Panzer, προκάλεσε αντιδράσεις στην Βραζιλία ?



Panzer, ονομάζεται το νέο γερμανικό supergroup που δημιουργήθηκε από μέλη των Accept , Victory και Destruction. 

Oι Marcel 'Schmier' Schirmer (τραγουδιστής/μπασίστας Destruction), Herman Frank (κιθαρίστας Accept και Victory) και Stefan Schwarzmann (ντράμερ Accept) είναι τα μέλη που αποτελούν το συγκρότημα. 

Στις 28 Νοεμβρίου πρόκειται να κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ με τον τίτλο "Send Them All To Hell", από την Nuclear Blast Records και για το λόγο αυτό κυκλοφόρησαν το επίσημο video που μπορείτε να δείτε παρακάτω.



Η ιδέα της δημιουργίας του supergroup ανήκει στον Stefan Schwarzmann .

"Αντί να το συζητάμε και να το σκεφτόμαστε για πολύ καιρό, γράψαμε αμέσως τα κομμάτια και μέσα σε λίγες εβδομάδες το μισό άλμπουμ ήταν ήδη ηχογραφημένο" δήλωσε ο Schirmer. 

Φαίνεται όμως πως η ονομασία που επέλεξαν θα τους δημιουργήσει προβλήματα καθώς υπάρχει ήδη στην Βραζιλία ένα thrash metal συγκρότημα με την ίδια ακριβώς ονομασία. 

Ο Edson Graseffi, ο ντράμερ των Βραζιλιάνων Panzer, δημοσίευσε στον λογαριασμό του στο Facebook στέλνοντας στην ουσία μήνυμα  στο supergroup γράφοντας τα εξής: "Είμαστε οι Panzer από την Βραζιλία και μετράμε 23 χρόνια ύπαρξης. Το να χρησιμοποιείται το όνομά μας και το παρόμοιο λογότυπο, μας δημιουργείτε πραγματικά πρόβλημα και σύντομα ο μάνατζερ μας θα επικοινωνήσει μαζί σας". 

Λέτε να αλλάξουν ονομασία οι "νεότεροι" Panzer, ή θα παρακολουθήσουμε άλλη μία δικαστική διαμάχη? 
Εν αναμονή των εξελίξεων....



Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Συνέντευξη SORROWS PATH



"Ευχαριστούμε τους ανθρώπους που  μας στηρίζουν αγοράζοντας τις κυκλοφορίες μας και ερχόμενοι στις συναυλίες μας…Η μπάντα ανήκει σε αυτούς, γιατί από αυτούς υπάρχει!"



Sorrows Path πάνω από μία εικοσαετία κινούνται  στα μονοπάτια του heavy/doom ήχου έχοντας αποκτήσει τεράστια εμπειρία.

Ιδρύθηκαν το Νοέμβριο του 1993, τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησαν δύο demos (τα οποία επανακυκλοφόρησαν το 2006 με την ονομασία “Resurrection”) και τον Οκτώβρη του 2010 κυκλοφόρησε το “The Rough Path of Nihilism”

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ Doom Philosophy στις 12 Σεπτεμβρίου από την Iron Shield Records δέχτηκαν πρόθυμα να μας μιλήσουν για αυτό το δίσκο αλλά και για τα μελλοντικά τους σχέδια.


Αφού σας καλωσορίσουμε στο Feela Rocka, θα θέλαμε να αναφερθείτε στη μέχρι τώρα πορεία σας δεδομένου του γεγονότος ότι ήδη μετράτε 21 χρόνια ως μπάντα.

Καλώς σας βρήκαμε! Η μπάντα ιδρύθηκε το 1993 και σίγουρα πέρασε κάποιες σημαντικές δυσκολίες στην πρώτη φάση μέχρι το reunion του 2005! Κυκλοφορήσαμε δύο demos στα 90ς τα οποία έκαναν τη μπάντα γνωστή στο χώρο του Ελληνικού underground σαν μία ιδιαίτερη πρόταση στη doom σκηνή, πολλά lives πριν και μετά από αυτές τις κυκλοφορίες, αλλά τα θέματα υγείας των δύο ιδρυτών τη λύγισαν προσωρινά! Ο θάνατος του ιδρυτή και μπασίστα Τάκη Δρακόπουλου, αλλά και αργότερα μετά τις στρατιωτικές υποχρεώσεις των μελών τα προβλήματα από το ατύχημα με μοτοσικλέτα του συνιδρυτή Κώστα Σαλωμίδη ανέκοψαν την πορεία για κάποια χρόνια. Όμως το reunion το 2005 που έφερε την επανακυκλοφορία των demos μέσω της Ελληνικής εταιρείας Eat Metal Records σήμανε τη χαρμόσυνη επάνοδο που κορυφώθηκε στα επόμενα χρόνια με πολλές συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδας, αλλά κυρίως με δύο επίσημες κυκλοφορίες από δύο Γερμανικές εταιρείες: Η πρώτη το 2010 από τη Rock It Up και η δεύτερη φέτος από τη Βερολινέζικη Iron Shield Records.


Έχετε περάσει κάποιες δύσκολες στιγμές σαν μπάντα. Πόσο σας όπλισε αυτό και πόσο σας επηρέασε θεματολογικά και στιχουργικά;

Σίγουρα κάθε εμπειρία καλή ή κακή στιγματίζει ένα άνθρωπο, ειδικά φυσικά όταν συμβαίνει σε νεαρότερες ηλικίες!  Η μπάντα έτσι κι αλλιώς είχε πάντα αναφορές σε θέματα πόνου και συμπόνιας, δηλαδή σε ανώτερες συναισθηματικές σφαίρες, οπότε δεν επηρεάστηκε σε κάτι…Πάντως, σίγουρα απέκτησε περισσότερο χαλύβδινη θέληση και δύναμη, αυτό άλλωστε είναι κάτι που θα πρέπει να το αποκτά κάθε άνθρωπος γιατί εκεί φαίνεται το κατά πόσο μπορεί να φιλοσοφήσει τη ζωή του…


Γιατί ονομάσατε τη μπάντα Sorrows Path και κατά πόσο η ονομασία αυτή εκφράζει τις μουσικές σας κατευθύνσεις;

Τώρα πάμε πολύ πίσω…Το όνομα είναι ενδεικτικό της μουσικής μας ταυτότητας, όμως έχει και όλη αυτή τη φιλοσοφική αίγλη που εξ’ αρχής θέλαμε να έχει η μπάντα…Το μονοπάτι των θλίψεων, είναι η ίδια μας η ζωή που είναι σύντομη και με έντονη δυσαρέσκεια που πηγάζει από το πόσο ανέτοιμος είσαι για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσεις στην πορεία…


Είναι εμφανείς οι επιρροές σας από Doom μπάντες όπως οι Candlemass και οι Solitude Aeturnus, παράλληλα όμως κινείστε σε πιο progressive μονοπάτια δίνοντας  έτσι το προσωπικό σας στίγμα. Εσείς πώς θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας;

Γενικά, δε μας αρέσουν οι ταμπέλες! Και για αυτό το λόγο, ίσως να κατορθώσαμε να δημιουργήσουμε ένα προσωπικό ύφος κάτι που οφείλει να κάνει κάθε μπάντα: Να έχει τους μέντορές της (που στην περίπτωσή μας είναι κάποιες μπάντες σαν αυτές που προανέφερες) όμως μετά έχοντας κάτι προσωπικό να πεις μέσω της μουσικής, αργά ή γρήγορα θα ξεχωρίσεις… Γενικά οι κριτικές στο σύνολό τους και από το προηγούμενο άλμπουμ μιλάνε για μία μίξη κλασσικού Metal με doom  μέσα από ένα prog και power πρίσμα!



Μετράτε ήδη δύο κυκλοφορίες, ενώ στις 12 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί το νέο σας άλμπουμ "Doom Philosophy". Θα μας πείτε κάποια πράγματα για το νέο άλμπουμ;

Το νέο άλμπουμ, όπως και το προηγούμενο ηχογραφήθηκε στην Αθήνα, στο Fragile Studio, με παραγωγό το Βαγγέλη Γιαλαμά, ο οποίος συμμετέχει με κάποια πλήκτρα και φωνητικά, καθώς και στο βασικό του όργανο το μπάσο σε ένα κομμάτι! Περιέχει έντεκα κομμάτια και ήδη μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο το lyric video για το κομμάτι “Everything Can Change” και φυσικά το επίσημο βίντεο για το ”Epoasis”. Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με αυτή τη δουλειά, επειδή πιστεύουμε ότι μας εκφράζει πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχουμε κυκλοφορήσει στο παρελθόν…





Πώς προέκυψε η συνεργασία με καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως οι Snowy Shaw και Edgar Rivera;

Άλλος ένας λόγος για να είμαστε παραπάνω χαρούμενοι με αυτή την κυκλοφορία! Πριν μπούμε στο στούντιο για την ηχογράφηση του άλμπουμ αποφασίσαμε να απευθυνθούμε σε κάποιους μουσικούς που μας επηρέασαν πολύ να δημιουργήσουμε τη μπάντα το 1993…Το πολύ ευχάριστο ήταν ότι κι οι δυο ικανοποιήθηκαν από το υλικό μας, ακούγοντας μόνο το πρώτο μας βιντεοκλίπ και έτσι είχαμε την τιμή να συμμετέχει ο Snowy Shaw στα φωνητικά του “Everything Can Change” και ο Edgar Rivera στο σόλο του “Tragedy”. Άψογοι επαγγελματίες και οι δύο και επίσης είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι με τον τόνο που έδωσαν στα κομμάτια…


H στιχουργική σας θεματολογία που αναφέρεται;

Οι στίχοι και σε αυτό το άλμπουμ ακολουθούν την φιλοσοφία μας! Αναφέρονται στη φιλοσοφία του θανάτου…σε μια αναγεννημένη ανθρώπινη ύπαρξη που συνειδητοποιεί τα πεπερασμένα της όρια και αποτινάσσει τις φτηνές και περιορισμένες της επιθυμίες! Την επιθυμία για εξουσία, για χρήμα και για δόξα τα οποία την οδηγούν να χάσει τον πραγματικό της εαυτό και να αναλωθεί στη ζήλια και τον ανταγωνισμό. Τονίζουμε ότι ο μόνος δρόμος είναι η πραγματική αναγνώριση και αίσθηση του ανθρώπινου πόνου (θέμα που είχε αναλυθεί ήδη  πολυμορφικά στο προηγούμενο άλμπουμ, αλλά και νωρίτερα), ώστε να έρθει ο άνθρωπος σε αληθινή κοινωνία με τους υπόλοιπους ανθρώπους με σκοπό τη λύτρωση.


Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από την κυκλοφορία αυτή;

Κατ’ αρχάς είμαστε πολύ χαρούμενοι που ο δίσκος κυκλοφόρησε…Ήδη ο σκοπός έχει επιτευχθεί από τη στιγμή που εκφραστήκαμε μέσω της μουσικής και αυτό έφτασε σε κάποιους ανθρώπους! Από εδώ και πέρα, εμείς, η εταιρεία μας και οι άνθρωποι που συνεργάζονται μαζί τους θα προσπαθήσουν να το κάνουν όσο μεγαλύτερο γίνεται όλο αυτό. Επίσης, άνθρωποι σαν και εσάς ήδη μας βοηθούν κι αυτό είναι πολύ παρήγορο για την Ελληνική metal σκηνή! Η μεγάλη προσδοκία είναι να μας ακούσουν και να ταυτιστούν μαζί μας, όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι…


Θα ακολουθήσει κάποια περιοδεία, πανελλαδική ή ευρωπαϊκή για να υποστηρίξετε το "Doom Philosophy";

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι προγραμματισμένες δύο ζωντανές εμφανίσεις. Η πρώτη είναι στο Bat city στις 4 Οκτωβρίου και αφορά την πρώτη live παρουσίαση του δίσκου. Η δεύτερη είναι μια support εμφάνιση δίπλα στους Γερμανούς Scanner στις 8 Φεβρουαρίου στο Κύτταρο, που διοργανώνει η Eat Metal Records. Φυσικά, θα κλείσουμε και κάποια άλλες συναυλίες σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, αλλά και στην Ευρώπη αργότερα μέσα στο 2015…


Έχετε παίξει live μαζί με μεγάλα ονόματα της μέταλ μουσικής όπως οι Sabaton, οι Rotting Christ, oι Sanctuary κ.α. Πόσο σας έχει ωφελήσει αυτό και με ποια μπάντα έχετε συνεργαστεί καλύτερα;

Όλες οι μπάντες τέτοιου επιπέδου και δημοτικότητας έχουν πολλά να σου δώσουν σχετικά με τον επαγγελματισμό και την εν γένει νοοτροπία τους. Αν προσέξεις μικρές λεπτομέρειες και δεν αναλωθείς στην επιφάνεια θα βοηθηθείς. Με καμία μπάντα που παίξαμε δεν αντιμετωπίσαμε προβλήματα, γιατί γενικά πρέπει να δώσεις κάποιο «δικαίωμα» για να συμβεί αυτό…Όμως μπορούμε να δηλώσουμε εντυπωσιασμένοι από το σεβασμό και το ευγενικό φέρσιμο ανθρώπων όπως οι Rotting Christ και οι Sanctuary!


Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Κατ’ αρχάς να είμαστε καλά και να σχεδιάζουμε προσεκτικά το κάθε επόμενο βήμα…Τα μεγαλεπήβολα σχέδια είναι καταδικασμένα να βουλιάξουν στο κενό όταν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις  και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει, χαχα!


Αλλάξατε δισκογραφική εταιρεία. Το "The Rough Path Of Nihilism" κυκλοφόρησε το 2010 από την Rock It Up Records, ενώ το "Doom Philosophy" θα κυκλοφορήσει από την Iron Shield Records. Για ποιο λόγο έγινε αυτή η αλλαγή στη δισκογραφική εταιρεία;

Αρχικά, αφού έκανε σχετικά γρήγορα sold out το πρώτο μας άλμπουμ συμφωνήσαμε με την προηγούμενη εταιρεία για κυκλοφορία μέσα στο 2013. Η μίξη και το μάστερινγκ ολοκληρώθηκαν μέσα στο 2013, αλλά η εταιρεία δεν τήρησε την υπόσχεση της και δεν καθόρισε μια ημερομηνία κυκλοφορίας μέσα στο 2013…Έτσι, με την είσοδο του 2014 ξεκινήσαμε να ψάχνουμε για νέα εταιρεία λαμβάνοντας σχετικά γρήγορα κάποιες προτάσεις και τελικά υπογράφοντας με την Iron Shield που έκανε την καλύτερη πρόταση και έδειξε το πλέον αξιόπιστο πρόσωπο…


Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο; Ποια είναι η άποψή σας όσον αφορά την αναλογική μουσική;

Όχι, εξ’ αρχής δεν είχαμε αυτό το σκοπό και για αυτό το λόγο η διάρκεια του άλμπουμ είναι μεγάλη για κυκλοφορία βινυλίου! Όμως, η αναλογική μουσική είναι κάτι ενδιαφέρον, ειδικά για ροκ ακούσματα, οπότε πιθανόν στο μέλλον σε συνεργασία με την εταιρεία μας να κάνουμε μια τέτοια κυκλοφορία!


Αρκετά ελληνικά συγκροτήματα έχουν ξεφύγει από τα όρια των συνόρων και έχουνε κάνει διεθνή καριέρα. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι κάτι τέτοιο για μια ελληνική μπάντα;

Δε θεωρούμε ότι είναι τόσο πολλά αυτά τα σχήματα που το έχουν καταφέρει πραγματικά…Οι λόγοι είναι πολλοί και ποικίλουν! Ο βασικοί είναι η απόσταση της χώρας μας στο χάρτη, η προκατάληψη από το εξωτερικό λόγω της καταγωγής των μπαντών αλλά και  λόγοι που έχουν να κάνουν με δικά μας λάθη, όπως ο μιμητισμός των Ελληνικών μπαντών και η κακή νοοτροπία. Το επίπεδο των μουσικών είναι πολύ καλύτερο σχετικά με το παρελθόν, αλλά έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας…


Ο επίλογος ανήκει σε σας, αφού σας ευχαριστήσουμε και ευχηθούμε τα καλύτερα για το νέο σας δίσκο, αλλά και για τη μελλοντική σας πορεία γενικότερα.

Να ευχαριστήσουμε το Feela Rocka για τη φιλοξενία και τις εύστοχες ερωτήσεις! Καλή τύχη και σε σας και αρμονία σε όλο τον κόσμο! Ειδικές ευχαριστίες στους ανθρώπους που  μας στηρίζουν αγοράζοντας τις κυκλοφορίες μας και ερχόμενοι στις συναυλίες μας…Η μπάντα ανήκει σε αυτούς, γιατί από αυτούς υπάρχει! Doom rules eternally…



SORROWS PATH
Stavros Giannakos: Bass
Angelos Ioannidis: Vocals
Fotis Mountouris: Drums
Kostas Salomidis: Guitar
Giannis Tziligkakis: Guitar

LINKS
Official Site
Facebook Page
MySpace
ReverbNation
Mail: info@sorrowspath.net

Δείτε τις πληροφορίες του άλμπουμ 
Μπορείτε να παραγγείλετε το άλμπουμ στην επίσημη σελίδα των SORROWS PATH









Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

ROBERT PLANT: Κυκλοφόρησε το επίσημο βίντεο του κομματιού Rainbow




Κυκλοφόρησε το επίσημο βίντεο του κομματιού "Rainbow", που εμπεριέχεται στο νέο άλμπουμ του Robert Plant lullaby and...The Ceaseless Roar.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 9 Σεπτεμβρίου για την δημιουργία του ο Robert Plant συνεργάστηκε με την μπάντα του, The Sensational Space Shifters, ενώ για την προώθησή του θα πραγματοποιήσει περιοδεία στην Βόρεια Αμερική δίνοντας την πρώτη συναυλία στις 25 Σεπτεμβρίου στην Νέα Υόρκη και κλείνοντας στις 7 Οκτωβρίου στο Λος Άντζελες.







Tracklist "lullaby and...The Ceaseless Roar"
  1. Little Maggie
  2. Rainbow
  3. Pocketful Of Golden
  4. Embrace Another Fall
  5. Turn It Up
  6. A Stolen Kiss
  7. Somebody There
  8. Poor Howard
  9. House of Love
  10. Up on the Hollow Hill (Understanding Arthur)
  11. Arbaden (Maggie's Babby)




Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

Γιατί λατρεύουμε τις επαναλαμβανόμενες μελωδίες ?


Της Κατερίνας Μπουδούρη 

Στους περισσότερους από εμάς έχει τύχει να κολλήσουμε με μια μελωδία ή ένα ρεφρέν και να το σιγοψιθυρίζουμε κατά την διάρκεια της ημέρας. 

Κάποιες φορές μάλιστα το κομμάτι απέχει πολύ από τα ακούσματά μας και φτάνουμε σε σημείο να απορούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό για την επιλογή μας. 

Η μουσική ψυχολόγος Δρ Elizabeth Margulis, αποφάσισε να διερευνήσει το συγκεκριμένο θέμα. Για ποιο λόγο δηλαδή, τα τραγούδια με επαναλαμβανόμενες μελωδίες μας προκαλούν ευχαρίστηση, τα αισθανόμαστε περισσότερο οικεία από κάποια άλλα και πως η επανάληψη μας οδηγεί στο να είμαστε ενεργοί και όχι παθητικοί ακροατές. 

Δείτε την ενδιαφέρουσα έρευνα στο ολιγόλεπτο βίντεο που ακολουθεί.